Minca en meer

Aangekomen in het Hostel in Santa Marta. Er hangt hier een heerlijke relaxte vibe en het is echt een mooi hostel. Ik heb hier vooral niks gedaan. Hangmatje, zwembadje, terug naar de hangmat, beetje eten en limonada de Coco drinken. In de avond bbq-en en poolen. Ben een beetje uit de zon gebleven want die verbrande huid had nog wat extra rust nodig.
Woensdag heb ik mijn grote backpack in het hostel gelaten en ben ik met een kleine rugzak naar Minca vertrokken. In Minca moest ik een mototaxi nemen. Ik ben niet zo'n held achterop dus 30 minuten berg opwaarts de jungle in klonk niet heel top. Gelukkig is het een redelijk lastige weg om te rijden en reed de driver dus erg voorzichtig en rustig. Onderweg heb ik zelfs tijd om om me heen te kijken en te genieten van hoe mooi het hier weer is.
Boven aangekomen ben ik in Casa elemento. Dit was zoals ik me had voorgesteld en ik ben dan ook meteen het grote hangmat met top uitzicht ingedoken. Mijn kamer is zelfs nog iets hoger dan het hoofdgebouw en ook daar heb ik een vlonder met een grote en 3 kleine hangmatten. Heerlijk chillen en kijken naar al het moois om mee heen. Lunch gehad hier en dit was goed. En eindelijk iets gezonds, lekker pompoensoepie. Hierna ben ik met 2 gasten die ook in het vorige hostel waren naar het uitzichtpunt gegaan. 30 minuten omhoog klimmen in 34graden was best wel ff doorzetten.
Terug in het hostel ons ingeschreven voor het avondeten. Dit word hier het familiedinner genoemd, eten wat de pot schaft met zijn alle aan lange tafels. Enige keus die je had is vega of niet. Niet dus voor mij haha.
In de grote hangmat gezeten tot na de zonsondergang en weer nieuwe mensen leren kennen. Waaronder ook 2 Nederlandse meisjes die morgen uitchecken en naar de watervallen gaan lopen. Ik besluit met hen mee te gaan.
Terug in het hostel blijk ik met 3 Nederlandse jongens op een kamer te liggen. Niet normaal hoeveel Nederlanders ik ineens tegenkom. Deze jongens zijn mega grappig en ik word voor het slapen gaan nog even getrakteerd op een comédie show. Ze vertellen me ook over de suïcide birds die sochtends rond half 6 proberen door de ramen heen te vliegen. Natuurlijk geloof ik ze niet maar de volgende ochtend om half 6 bleken ze echt gelijk te hebben. Domme vogels.
Heerlijk ontbijtje op en de zelfgemaakte koekjes gekocht voor onderweg. En dan beginnen we aan de tocht door de jungle naar de watervallen. Best zwaar onderweg maar dat was vooral het stuk van 30minuten naar boven klimmen in de snikhete zon. Het uur naar beneden was best prima. De waterval was erg mooi maar vooral verfrissend. Hier hebben we foto's gemaakt en gevraagd of een stel wat oudere colombiaanse vrouwen foto's van ons 3en wilden maken. Dan beginnen we aan de tocht verder naar Minca zelf. Ik ga in het begin gigantisch door mijn enkel maar ik kan verder lopen en het lijkt mee te vallen. Als we 10 minuten verder zijn blijken de colombianen die foto's van ons gemaakt hadden met de auto te zijn en we mogen mee. Super fijn. Ze zetten ons af bij een Lunch tentje en na een lekkere lunch pakken we de bus terug naar Santa Marta. Hier pak ik de taxi naar een hostel ( het andere zat voor vanacht vol omdat ik eigenlijk 2 nachten in minca zou blijven) en als ik daar uit de taxi stap kan ik bijna niet meer lopen. Het zal weer eens niet, kan alleen mij weer gebeuren. Enkel gekoeld in het hostel en besloten rustig aan te doen vandaag. Het lijkt namelijk niet mijn enkel zelf te zijn maar de banden, oeps. In de avond gezellig uiteten geweest met 4 andere die ik heb leren kennen. Santa Marta heeft best gezellige stukjes. Kleine straatjes met cafés en restaurants. Natuurlijk ook hier weer overal straatmuzikanten, zo gezellig. Zij gaan nog uit maar ik besluit om terug te gaan. Door alle cocktails lijkt het wel alsof mijn enkel minder pijn doet maar rust is toch beter.
Volgende ochtend doet mijn enkel nog steeds pijn maar het lijkt minder te worden. Op naar mijn hostel en mijn spullen. Daar ingeperkt en vandaag heb ik de hele dag in de hangmat door gebracht met het voetje omhoog. Dit lijkt te helpen. Morgen wil ik Tayrona park gaan bezoeken dus het moet echt beter worden.
De twee Nederlandse meiden zijn ook in het Hostel en zij willen vanavond naar de supermarkt om zelf te koken. Ik ga met ze mee en bied aan te koken, wat ze natuurlijk niet afslaan. Lang niet meer gekookt, was maar een salade maar toch word er altijd happy van.
En nu een tas voor 6 dagen inpakken...dat word nog wat!