Adventure week in San Gil

Mijn laatste week in Zuid-Amerika ben ik van Santa Marta naar San gil gereisd met een nachtbus. Na al het relaxen in het Caribische gebied was het tijd voor actie. Ik wilde graag gaan paragliden en abseilen.
In San Gil heb je deze activiteiten en nog veel meer. Ingecheckt in het hostel en alle activiteiten eens bekeken. Hhhhhm raften en bungeejumpen lijkt me ook wel iets. Alhoewel eefje en raften ook wel een gevaarlijke combi kon zijn dus misschien dat maar niet.
Ik raak in mijn dorm aan de praat met een meisje en zij twijfelt over het bungeejumpen omdat niemand mee wil met haar. We keken elkaar en besloten om het gewoon te gaan doen, meteen dezelfde middag nog.
Op naar het bungeejumpen. Je moet daar een formulier voor de verzekering invullen en op dat moment dacht ik wel even wat the f... ga ik doen. Maar dan krijg je je harnas aan en is het tijd om naar boven te gaan en had ik er zin in. Met gezonde spanning ga ik onderweg naar boven, 60m. Ik besluit ook om een keer niet na te denken en gewoon precies te doen wat de meneer van het jumpen zegt. Zo gezegd zo gediggiedaan. Naar voren schuifelen, tenen over de rand, armen spreiden, om me heen kijken hoe mooi en dan: 3 2 1 Bungee en Eefje springt zoals haar gezegd was. En dan tijdens het moment dat ik spring denk ik waaaaahhhh jij bent gek, en dan suis je al als een gek naar beneden. Op t laagste punt schiet je weer omhoog en dit nog een paar keer. Wow dit was vet.
In de avond met wat andere van het hostel in het hostel gekookt en gegeten en vroeg naar bed want de volgende dag was het tijd voor paragliden.
Opgestaan en het zonnetje schijnt. Ik word samen met een gast uit het hostel opgehaald en weer moeten we verzekeringspapieren invullen. Go pro ook geregeld en op naar de Cañon del Chicamocha. De rit er naar toe was zwaar en ik was kotsmisselijk toen ik daar aan kwam, lang leven wagenziekte in de bergen. Maar we moesten toch wachten tot de wind gunstiger was dus ik was helemaal fit toen ik mocht beginnen. Je rent naar voren en als de wind dan in de parachute komt tilt die je op en zweef je omhoog. Het was natuurlijk een duo vlucht dus sturen hoef ik niet. Ik heb dus mijn handen vrij voor de go pro en zelfs even een klein momentje mijn telefoon, er moet natuurlijk even een Selfie worden gemaakt. Ik vind paragliden heerlijk en wat is het hier weer ontzettend mooi. Dit is nog eens een zweefmolen!
Op het einde van mijn vlucht vraagt de gast op mijn rug of ik acrobatisch wil doen en ik zeg si! Wat we precies gedaan hebben weet ik niet precies maar het ging zo snel rond dat ik meteen weer kotsmisselijk ben en alleen nog maar naar beneden wil omdat ik bang ben dat ik ga overgeven. Erg jammer want het was zoooo vet.
Beneden moet ik wachten op die andere gast en ineens vertrekken we. Blijkbaar zijn zij ergens anders geland. Daar aangekomen blijkt hij zichzelf in de lucht ondergekotst te hebben. Daar gaan we dan op weg terug naar t hostel in een auto die naar kots ruikt en een gast in zijn onderbroek naast me.
In de avond is het Tejo thuesday en daar heb ik me voor opgegeven. We vertrekken met bijna het hele hostel naar een Tejo hal en spelen de hele avond Tejo en drinken bier. Tejo is een spel waarbij ze gunpowder in driehoekjes in een bak met modder stoppen en je van een flinke afstand met een zware schijf moet proberen die te laten ontploffen. Klinkt makkelijk maar is echt super moeilijk. Ontzettend gezellig was het wel. Hierna ook nog even in de plaatselijke 'club' een drankje en dansje gedaan tot sluitingstijd, 01.00u.
De volgende morgen ga ik na het ontbijt met weer een andere gast uit het hostel naar de waterval. Hier gaan we vanaf abseilen. De klim er naar toe was nog best wel pittig maar boven gekomen is het super mooi. Waar we precies vanaf moeten abseilen is echter niet duidelijk aangezien we alleen de rand zien en verder niks. Uiteindelijk komen we dichterbij en krijg je een tuigje aan. Dan ze je wel dat het hoog is maar ook verder niks. Je ziet het pas als je over de rand heen bent en niet meer terug kunt. Even weer een aaaaggghhh momentje en daarna alleen maar adrenaline. Abseilen vond ik altijd al vet maar door een waterval heen is weer een andere dimensie. Met water stromend over je heen daal je af. Even achter je kijken en zien hoe hoog het eigenlijk is. Ik vind het heerlijk en baal als we weer beneden zijn. Holy crap wat was dit vet.
In de avond ergens een hapje gegeten met 2 Nederlandse die ik ontmoet heb op de Tejo avond en Susan en haar vriend(de Duitse van Salento en Tayrona park) zijn ook nog even in San gil om doei te zeggen.
De volgende morgen ga ik met Renske naar een ander dorpje. Zij heeft me overgehaald om daar een nacht te slapen en dat was een goed idee. Barichada is een ontzettend mooi en schattig dorpje. We lopen daar wat rond en doen de hike naar het volgende dorpje om vanuit daar weer de bus terug te pakken. Als we in het hostel aankomen begint het te regen en het stopt niet meer. Regencape aan en toch maar naar een restaurantje want er moet gegeten worden. Als we bijna bij het restaurant zijn sprint ineens in het gehele dorp de elektriciteit eruit en is alles donker. Met het licht van de telefoon zijn we naar t restaurant gelopen en daar kregen we gezellig een kaarsje op tafel. Wat er voor zorgde dat we regelmatig door allerlei vliegende dingen aangevallen werden. Wat gegeten en kaartspelletjes gespeeld en ik heb eindelijk aguardiente geproefd. Is eigenlijk net sambuca.
Vanochtend zijn we om half 10 uit het hostel vertrokken en om kwart voor 9 kwamen we in het hostel in bogota aan. Kapot ben ik.
ik ga nu even 3 uurtjes slapen en dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan. Met pijn in mijn hart ga ik Zuid Amerika verlaten, het is raar maar ben echt verliefd geworden op dit deel van de wereld en ben eigenlijk nog lang niet klaar hier. En aan de andere kant vertrek ik morgen voor een week naar Cuba met Laura en heb ik daar onwijs veel zin in. Maar het is wel mijn laatste week en het is ongelooflijk hoe snel die 2,5maand gegaan is.